związki
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 Następny

SmutnaISHTARpaulinahathor · Gość

Ja przed operacją miałam sporą skoliozę (95 stopni w odcinku piersiowym i 80 stopni w odcinku lędźwiowym) i nigdy nie miałam problemu z facetami. Skolioza nigdy nie była problemem. Mam 25 lat i do tej pory byłam związana z paroma facetami przez dłuższy czas, a ,,w międzyczasie" miałam trochę facetów na krótkie okresy czasu. I nigdy się nie zdarzyło, żeby były jakieś problemy z powodu pleców. A po operacji robionej w zeszłym roku zostało mi sporo stopni i jestem trochę sztywna, ale to też nie jest problemem. A teraz przygotowuję się do ślubu, więc nie jest źle Wink

uśmiechnięta

A ja akurat jestem sama z wyboru. Ja nigdy nie związałam się z facetem-głównie ze względu na plecy. Nie chciałam, żeby facet spotykał się z taką ,,maszkarą" jak ja i że facet zmarnowałby się przy garbatej kobiecie. Wychodzę z założenia, że po co facet ma się spotykać i żenić się z garbusem jeśli może być ze zdrową kobietą. Dzieci też nie chcę mieć, bo jeszcze przeze mnie miałyby skoliozę

Kaś

Myślę, że facet sam jest w stanie ocenić jaką kobietę chce Smile

więc nie widzę sensu w uprzedzaniu się od razu. Przez takie coś można wiele stracić. Wink

zamyślona

Ja nie jestem w związku, chociaż mam 35 lat. Jakoś nigdy nie ciągnęło mnie do związków. Owszem, mogę się zabawić, ale stały związek to nie dla mnie. Może wyda się to dziwne, ale ja nie odczuwam takiego czegoś jak miłość, przyjaźń itp. parę razy spotykałam się z facetami, ale było to na zasadzie, że np. w trakcie studiów chciałam się załapać na praktyki do kancelarii notarialnej, a że matka danego chłopaka była notariuszem, to spotykałam się z chłopakiem, żeby załatwił mi praktyki u swojej matki. A jak praktyki się skończyły, to zostawiałam chłopaka, bo nie był mi już potrzebny. Albo kumplowałam się przez jakiś czas z jedną dziewczyną, bo jej ojciec był adwokatem i chciałam popracować kilka miesięcy w kancelarii, żeby zdobyć praktykę, to zakumplowałam się z nią, żeby załatwiła mi tą pracę u ojca, a jak już praca się skończyła, to zrywałam kontakt z tą dziewczyną, bo już nie była mi potrzebna, to nie było potrzeby, żeby się z nią zadawać. A facet nie jest mi potrzebny, bo nie odczuwam takiej potrzeby. Może jakbym była biedna, to znalazłabym sobie jakiegoś faceta, który dobrze zarabia, ale tak, to facet nie jest mi potrzebny do szczęścia. A jak człowiek chce seksu, to zawsze można ,,odwiedzić" agencję towarzyską, bo są tzw. męskie prostytutki. Po prostu moje uczucia są ograniczone praktycznie do zera, bo nie potrafię odczuwać np. miłości. Jedyne co mnie łączy z ludźmi to to, czy z danej znajomości osiągnę jakieś zyski, a jak dostanę to co chcę, to żegnam daną osobę...

Sorry, że tak gadam, ale nie mam gdzie się wygadać, a tu w sumie nikt mnie nie zna

carpe diem

Zamyślona - wow. powinnyśmy zamienić się nickami;p bo teraz ja sie zamyśliłam, a Ty żyjesz chwilą

Co do tematu-> To wszystko zalezy. Ja jakoś nigdy nie miałam problemw z zaakceptowaniem samej siebie. Lubiłam nawet swój garbik, ale musiałam go usunąć bo już bolał.
Dzięki niemu byłam inna. tzn chodzi o to, że każdy jest niepowtarzalny a wstyd z takiego powodu jak plecy to tak jakby się wstydziło zwykłego kataru.
Ludzie zbyt często pragną być idealni.
A faceci? Hm... szczerze, mam z tym problem, ale nie ze względu na plecy, tylko na mnie xd jestem cholernie wybredna xd
Jak znajdę faceta który odpowiadałby moim oczekiwaniom, który by mnie rozumiał i akceptował , to jest : a) starszy ; b) mieszka daleko ; c)ma dziewczynę ; d) jest gejem xd

Zwykle bardziej to "b".

pasjonatka · Gość

Ja mam 23 lata, ale jeszcze nigdy w życiu nie miałam chłopaka. Nie chodzi o plecy, nie mam nic przeciwko facetom itp., tylko po prostu chłopaków traktuję jak kolegów z którymi można pójść na piwo, pożartować itp. Rodzina trochę mnie ,,ciśnie", że powinnam wziąć ślub itp.-na moim osiedlu jest po prostu tak, że dziewczyny w moim wieku dawno są po ślubie, mają kilkuletnie dzieci itp., a ja cały czas jestem sama. Nawet nie ciągnie mnie do facetów. Może jestem jakimś dziwadłem.

carpe diem

Pasjonatko - nie przejmuj się

moja siostra też ma 23 lata i jakoś nie spieszy się jej do zamążpójścia xd

karolina000

a ja mam 17 lat i jestem w szczesliwym zwiazku od ponad roku Smile

. Moj chlopak dowiedzial sie o mojej skoliozie w trakcie zwiazku i nigdy nie powiedzial, ze mu to przeszkadzalo. Zawsze mnie wspieral i nigdy nie zapomne jak dzien przed wyjazdem do Zakopanego pierwszy raz sie przy mnie poplakal .. Wiec dziewczyny troche wiary w siebie !! Skolioza to nic strasznego, jesli tylko same zaakceptujecie siebie to kazdy wartosciowy facet was pokocha Smile

! I nie bojcie sie powiedziec mu o tym , jesli mu ufacie Smile

.

Karina5

Ja też nie mam chłopaka Neutral

Dziwadło ze mnie, nie? xD

Dziewczyny bez przesady! Mamy jeszcze czas... Very Happy

Jakby co zawsze można zostać starą panną Smile

monika.

ja też jestem dziwadło! Very Happy

olazasada19

carpe diem

w takim razi przyjmiecie mnie do grona "dziwadł"? Smile

Karolinko, czy my się przypadkiem w KBce nie spotkałyśmy? xd już zczaiłam tu Dziopkę xd

Ja tam jestem zbyt wybredna xd

karolina000

Magda ;>?

carpe diem

Tak xd Jejku ile osób zna tą stronkę Very Happy

jahnette

Hej dziewczyny! Naprawdę z tymi naszymi plecami to czasami przesadzamy...
Mimo tego, że mam dużą skoliozę, nikt w życiu nigdy nie dał mi o tym do zrozumienia(oprócz lekarzy oczywiscie). Kiedy zaczęłam być z moim chłopakiem, nie planowałam wspominać o mojej krzywiźnie. Stwierdziłam, że jak trochę się obnażę Wink

to sam to zauważy, a ja nie będę robić z tego problemu, że nie będę czekać na 'odpowiedni moment'. W życiu tak jest, że możemy kontrolować wiele sytuacji naszym zachowaniem, podejściem, pewnością siebie. Zamiast od razu zwracać czyjąś uwagę na nasz 'defekt', pozwólcie zachwycić się naszymi innymi walorami:)Takie rozklejanie się i konfesje nie robią dobrego wrażenia na początku relacji. Dopiero po jakimś czasie, kiedy już bardziej zżyliśmy się ze sobą, powiedziałam mu o swoim wielkim kompleksie, o tym, że nie czuję się w pełni atrakcyjna, że nie wyjdę na plaże w bikini itd. itp. Wtedy ta sprawa stała się jednym z naszych małych problemów, w których zawsze wzajemnie się wspieramy. Teraz najprawdopodobniej czeka mnie operacja, będę sporo wyższa od mojego chłopaka, ale oboje wiemy, że to naprawdę nie ma znaczenia.

Po prostu nie skupiajcie się na tym, jak sam zobaczy skoliozę, czy bliznę i powie coś niemiłego albo ucieknie (o zgrozo!) to znaczy, że nie jest normalny, a tym bardziej, wart Waszego zachodu;)